জেঠ-আহাৰত কৰিব পৰা শালিৰ খেতিঃ

শালি ধানঃ

জেঠৰ মাজভাগৰ পৰা আহাৰৰ শেষভাগৰ ভিতৰত কঠীয়াতলীয় বীজ সিঁচাৰ উপযুক্ত সময়। আহাৰৰ মাজভাগৰ পৰা শাওণৰ ভিতৰত কঠীয়াবোৰ মূল পথাৰত ৰুব পাৰে।

প্ৰতি বিঘাত সাৰৰ পৰিমাণঃ

পথাৰ প্ৰস্তুতিৰ সময়ত ১৩ কুইণ্টল পচন সাৰ প্ৰয়োগ কৰিব পাৰে। চাপৰ জাতৰ শালি ধানৰ বাবে ইউৰিয়া ১৮ কিলোগ্ৰাম, একক ছুপাৰ ফছফেট ১৭ কিলোগ্ৰাম, এমঅ’পি ৯ কিলোগ্ৰাম ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। ওখ জাতৰ বাবে ৬ কিলোগ্ৰাম ইউৰিয়া, ৮ কিলোগ্ৰাম একক ছুপাৰ ফছফেট, ২ কিলোগ্ৰাম এমঅ’পি ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে।

বানপানীৰ পিছত পলমকৈ কৰিব পৰা কেইবিধমান শালি ধানৰ জাতঃ

মনোহৰ শালি, বিৰাজ, শলপোনা, প্ৰসাদভোগ আদি।

দ’ অঞ্চলত কৰিব পৰা কেইবিধমান শালি ধানঃ

প্ৰফুল্ল (১৫০-১৫০), গীতেশ (১৫০-১৬০) আদি।

শালি ধানৰ বৰ্ণসংকৰ জাতঃ

কৃষিৰ দিহাঃ

দ’ অঞ্চলৰ বাবে ৰঞ্জিত, বাহাদুৰ, পিয়লি, মণিৰাম, পংকজ, কুশল আদিৰ দৰে জাতৰ খেতি কৰিব পাৰে।

মধ্যম চানেকীয়া পথাৰৰ বাবে সত্য, বসুন্ধৰা, স্বৰ্ণপ্ৰভা আদিৰ দৰে মধ্যমীয়া কৃষিকালৰ বীজ ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে। খেতি চপোৱাৰ পাছত সেই অঞ্চলসমূহত শাক-পাচলি, সৰিয়হৰ খেতি কৰিব পাৰে। প্ৰয়োজন সাপেক্ষে শস্য ৰক্ষাৰ ব্যৱস্থা লোৱা উচিত।

(উৎসঃ নিয়মীয়া বাৰ্তা)।