ফলমূল শস্যই হওক বা শাক-পাচলিৰ খেতিয়েই হওক, বিভিন্ন ঋতুত বিভিন্ন সঁচ ৰোপণ কৰা হয় বা বিভিন্ন ফলমূল বা পাচলি উপলব্ধ হয়। এই শস্যবোৰৰ কিছুমানৰ চাহিদা বেছি আৰু গোটেই বছৰ জুৰি বিভিন্ন বৈজ্ঞানিক পদ্ধতিৰে উৎপন্ন কৰি বজাৰত বিক্ৰী কৰা হয় আৰু ইয়াৰ মূল্যও বেছি হয় বাবে ইহঁতক বেছি মূল্যৰ শস্য বুলি ধৰা হয়। বেছি মূল্যৰ ফলমূল শস্যবোৰৰ ভিতৰত ষ্ট্ৰবেৰী ফলক সহজে ধৰা হয়।
ষ্ট্ৰবেৰী এবিধ কোমল, মনোমোহা বহুবৰ্ষজীৱী ফল। ই এবিধ সুস্বাদু আৰু পুষ্টিকৰ পাচলি। এই কোমল আৰু ৰসাল ফলটোত ভিটামিন ‘ক’ আৰু ‘গ’ থকাৰ উপৰি কেলচিয়াম, ফচফৰাছ, পটাচিয়াম আদি খনিজ লবণেৰে সমৃদ্ধ।
ষ্ট্ৰবেৰী খেতি এলেকা:
শীতকালীন দেশবোৰত ষ্ট্ৰবেৰী খেতি ভাল হয়। গ্রীষ্ম প্রধান দেশবোৰত, গছবোৰ সহজে ফল ধৰিব নিবিচাৰে। উত্তৰ ভাৰতৰ ৰাজ্যসমূহত এই খেতি বেছিকৈ কৰা হয়৷ তেনে ৰাজ্যসমূহ হল দিল্লী, পশ্চিমবংগ, হিমাচল প্রদেশ, উত্তৰ প্রদেশ, জম্মু-কাশ্মীৰ আদি প্রধান। বিশেষকৈ শীতকাল বেছি আৰু দিন দীঘলীয়া জিলাবোৰত ষ্ট্ৰবেৰী খেতি কৰিব পাৰি।
উপযুক্ত মাটি:
ষ্ট্ৰবেৰী খেতিৰ বাবে বালিয়া, পলসুৱা মাটিৰ আৱশ্যক। পাতলীয়া মাটিতকৈ পানী শোষণ কৰিব পৰা অধিক জৈৱিক পদাৰ্থ থকা মধ্যমীয়া পলসুৱা মাটি বেছি উপযুক্ত। মাটিত যথেষ্ট জৈৱিক সাৰ প্ৰয়োগ কৰি মাটিত ষ্ট্ৰবেৰী খেতি আৰম্ভ কৰিব লাগে। পানী জমা হোৱা পথাৰত ষ্ট্ৰবেৰী ৰোপণ কৰিব নোৱাৰি।
সঁচ:
মাটি আৰু জলবায়ুৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি অসমকে ধৰি উত্তৰ পূব অঞ্চলত খেতি কৰিব পৰা সঁচবিলাক হৈছে-কামৰাজা, ছুইট বালি, চান্দালাৰ ইলিষ্টা, ফেয়াৰ ফক্স, অফ্ৰা, ব্লেকমোৰ, দগলাছ ইত্যাদি।
গছপুলি:
খেতিৰ বাবে ষ্ট্ৰবেৰী গছপুলি সহজতে নাপাই৷ সেয়েহে আপুনি বিচৰা ধৰণে গছপুলিবোৰ নাৰ্চাৰীৰ পৰা অর্ডাৰ দি সংগ্ৰহ কৰিব পাৰে। ষ্ট্ৰবেৰী গছবোৰ হৈছে গুল্ম আৰু লতাজাতীয়। মূল গছডাল কাটি মাটিত পুতি নতুন গছপুলি সৃষ্টি কৰিব। তাৰ বাবে আধা মাটি আধা গোৱৰ সাৰৰ সৈতে মিহলি কৰিব লাগিব আৰু পলিবেগভৰ্তি কৰিব লাগিব আৰু মূলটো পুতি দিব লাগিব। এই ক্ষেত্ৰত, এডাল গছৰ পৰা 18-20 টা গছ তৈয়াৰ কৰা হয়৷
যত্ন:
অপতৃণ বা বন-বাতৰ প্ৰয়োভৰ ষ্ট্ৰবেৰী খেতিত বৰ বেছি, কাৰণ গছ জোপাৰ আকাৰ সৰু আৰু জোপোহা হোৱা বাবে বন-বাতে গছজোপাক বৰ অনিষ্ট কৰে। গতিকে সঘনাই অপতৃণ বিলাক সাৱধানে নিৰাই থাকিব লাগে। অপতৃণ নিৰোৱা কাৰ্য কমাবলৈ হ’লে গছৰ গুৰিৰ চাৰিওফালে ধানৰ নৰা, খেৰ, ধানৰ ভুচি, কাঠৰগুৰি, সৰিয়হ বা মটৰ মাহৰ গছৰ ঠাৰি বা ক’লা পলিথিন কাপোৰেৰে মাটি ঢাকনি ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। গছত ফুল ফুলিবলৈ ধৰাৰ আগতে মাটিৰ ঢাকনি বা মালচিং দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে ।
মাটি প্রস্তত:
মাটিখিনি ভালদৰে পৰিষ্কাৰ কৰি খেতি কৰিব লাগে আৰু ৩০ চেমি গভীৰতা পর্য্যন্ত খান্দিব লাগে। যিহেতু ষ্ট্ৰবেৰী গছৰ শিপা মাটীৰ তলিলৈ যায়, গতিকে মাটী কোমল হব লাগে আৰু সাৰ মাটিত ভালদৰে মিহলি কৰিব লাগে।
সময়ঃ
অক্টোবৰৰ মাজভাগৰ পৰা ডিচেম্বৰৰ মাজভাগলৈ ষ্ট্ৰবেৰী গছ পুলি ৰোপণ কৰিব পাৰি। কিন্তু নৱেম্বৰ হৈছে ষ্ট্ৰবেৰী গছ ৰোপণ কৰাৰ সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ সময়। মাটি প্রস্তুতৰ পিছত, দুটা লাইনৰ দূৰত্ব 50 চেমি হ'ব লাগে আৰু ষ্ট্ৰবেৰী গছবোৰ প্ৰতি শাৰীত 30 চেমি দূৰত ৰোপণ কৰিব লাগে। যদি বৰষুণ হয়, অতিৰিক্ত পানী আঁতৰ কৰিব লাগে।
সাৰ প্ৰয়োগ আৰু জলসিঞ্চন:
ষ্ট্ৰবেৰীক যথেষ্ট জৈৱিক সাৰৰ প্ৰয়োজন। ইয়াৰ বাবে, প্ৰতিটোতে 50-60 কিলোগ্ৰাম ইউৰিয়া সাৰ, 70 কিলোগ্ৰাম টিএছপি সাৰ আৰু 80 কিলোগ্ৰাম এম.ও.পি. সাৰ প্ৰয়োগ কৰিব লাগে। এই সাৰবোৰ সমান দুটা ভাগত বিভক্ত কৰিব লাগিব আৰু ফুল অহাৰ এমাহত এটা অংশ দিব লাগিব আৰু আনটো অংশ ফুলৰ সময়ত দিব লাগিব। যদি ফলবোৰ ধৰিবলৈ আৰম্ভ কৰে, সেইবোৰ 2-3 দিনৰ পিছত জলসিঞ্চন কৰিব লাগে।
ফল সংগ্রহ আৰু বিক্রী:
যেতিয়া কেঁচা ফল হালধীয়া বা ৰঙা হ'বলৈ আৰম্ভ কৰে, এইটো স্পষ্ট যে ফলটো পকিব আৰম্ভ হৈছে। ফলটো সপূৰ্ণ পকিলে ৰঙা হৈ যায়। কিন্তু বিক্ৰীৰ বাবে ফলবোৰ সম্পূৰ্ণৰূপে ৰঙা হোৱা প্ৰয়োজন নাই। সেই ক্ষেত্ৰত, ফলবোৰ কঠিন হ'লে উপযুক্ত বুলি বিবেচিত হয়। আৰু আপুনি নাওখনৰ সৈতে ফলটো তুলিল। প্ৰতিডাল গছত গড়ে 150-200 গ্ৰাম ফল ফল হয়। ভাৰতত এই খেতি নতুনকৈ আৰম্ভ কৰা হৈছে। ইয়াৰ চাহিদা দিনক দিনে বাঢ়ি গৈ আছে। সেয়েহে ক'ব পাৰি যে ষ্ট্ৰবেৰী খেতি ভালদৰে মনোযোগ আৰু গুৰত্ব সহকাৰে কৰিলে অতি সোনকালে সফল হব পাৰিবা। বর্তমান সময়ত ই এটা লাভজনক ব্যৱসায় হিচাপে লোৱা হৈছে ৷