কৃষকসকলৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি আৰু অৰ্থনৈতিক স্বাৱলম্বনৰ বাবে আধুনিক কৃষি পদ্ধতি
আজিৰ যুগটোৱেই হৈছে বিজ্ঞান আৰু প্ৰযুক্তিৰ যুগ। লগতে বঢ়াই কোৱা নহ’ব যে কৃষিয়েই হৈছে অৰ্থনৈতিক উন্নয়নৰ মূল স্তম্ভ। কাৰণ মানুহেই খাবই লাগিব। খাবৰ বাবে কৃষি অবিহনে গত্যন্তৰ নাই। গতিকে কৃষকসকলে যদি বিজ্ঞানসন্মত আৰু আধুনিক পদ্ধতিৰে খেতি-বাতি কৰে, তেন্তে তেওঁলোকৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি হোৱাৰ লগতে অৰ্থনৈতিকভাৱে সবল হ’ব পাৰে। ইয়াৰ বাবে কিছুমান গুৰুত্বপূৰ্ণ কৃষি পদ্ধতি অনুসৰণ কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়।
১. উচ্চ ফলনশীল আৰু ৰোগ প্ৰতিৰোধী শস্যৰ ব্যৱহাৰ:
কৃষকসকলে উচ্চ ফলনশীল আৰু ৰোগ প্ৰতিৰোধী বীজ ব্যৱহাৰ কৰিলে উৎপাদন বহুগুণে বাঢ়িব। উদাহৰণস্বৰূপে, HYV (High Yielding Variety) ধান, সংকৰ শাক-পাচলি আদি ৰোপণ কৰিলে কম সময়ত বেছি উৎপাদন পোৱা যায়।
২. জৈৱিক আৰু জৈৱ-ৰাসায়নিক সাৰৰ ব্যৱহাৰ:
ৰাসায়নিক সাৰৰ পৰিৱৰ্তে জৈৱিক সাৰ (যেনে, গোবৰ সাৰ, কেঁচুসাৰ) আৰু জৈৱ-ৰাসায়নিক সাৰৰ ব্যৱহাৰে মাটিৰ গুণাগুণ ৰক্ষা কৰাৰ লগতে শস্যৰ মানো উন্নত কৰে। ইয়াৰ ফলত বজাৰত শস্যৰ দাম বেছি পোৱা যায়।
৩. পানীৰ সঠিক ব্যৱস্থাপনা:
খেতিত পানীৰ সঠিক ব্যৱহাৰে উৎপাদন খৰচ কমায়। ড্ৰিপ বা স্প্ৰিংকলাৰ পদ্ধতিৰে সিঁচিলে পানীৰ অপচয় ৰোধ হোৱাৰ লগতে শস্যৰ উৎপাদনশীলতা বৃদ্ধি পায়।
৪. শস্য বৈচিত্ৰ্যকৰণ:
একেডোখৰ মাটিত বেলেগ বেলেগ বতৰত বিভিন্ন শস্য ৰোপণ কৰিলে মাটিৰ উৰ্বৰতা অটুট থাকে আৰু বাৰ্ষিক উপাৰ্জন বৃদ্ধি হয়। উদাহৰণস্বৰূপে, ধানৰ পিছত মৰাপাট বা শীতকালীন শাক-পাচলিৰ খেতি কৰিব পাৰি।
৫. কৃষি উদ্যোগৰ সৈতে সংযুক্তি:
শস্য উৎপাদনৰ লগতে যদি কৃষকসকলে প্ৰক্ৰিয়াকৰণ (যেনে, আচাৰ, জেলি, জ্যাম তৈয়াৰ) আৰু প্ৰত্যক্ষ বিক্ৰীৰ সুবিধা লয়, তেন্তে মধ্যভোগীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতা কমি অতিৰিক্ত লাভ কৰিব পাৰি।
৬. চৰকাৰী যোজনাৰ সুবিধা লোৱা:
ৰাষ্ট্ৰীয় কৃষি বিকাশ যোজনা (RKVY), প্ৰধানমন্ত্ৰী কৃষি সিঞ্চন যোজনা (PMKSY), কিষাণ кредиত কার্ড আদিৰ সুবিধা লৈ কৃষকসকলে আধুনিক সঁজুলি আৰু প্ৰযুক্তি কিনিব পাৰে।
৭. পৰম্পৰাগত জ্ঞান আৰু আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ সমন্বয়:
স্থানীয় পদ্ধতিৰ লগত আধুনিক কৃষি প্ৰযুক্তি (যেনে, ড্ৰোন, মোবাইল এপ)ৰ সমন্বয় কৰিলে খেতিৰ খৰচ কমি উৎপাদন ক্ষমতা বৃদ্ধি পায়।
শেষত কওঁ যে কৃষকসকলে যদি বিজ্ঞানসম্মত পদ্ধতিৰে খেতি কৰে, চৰকাৰী সাহায্য লয়, আৰু বজাৰৰ চাহিদা অনুসৰণ কৰে, তেন্তে তেওঁলোকৰ উপাৰ্জন বৃদ্ধি হোৱাৰ লগতে অৰ্থনৈতিকভাৱে স্বাৱলম্বী হ’ব পাৰিব। কৃষিয়েই হ’ব পাৰে অসমৰ অৰ্থনীতিৰ প্ৰধান চালিকা শক্তি।
লগতে পঢ়ক-