বানৰ তাণ্ডৱ সম্পৰ্কে নতুনকৈ অত্যুক্তি কৰাৰ নিশ্চয় প্ৰয়োজন নাই।বলিয়া বানে বিস্তৰ ক্ষতি কৰাৰ লগতে মীন পালনৰত পুখুৰীসমুহো ভাঙি চুৰমাৰ কৰি মাছসমুহ উলিয়াই নিয়ে।ধন-জন আৰু সা-সম্পত্তিৰ লগতে মীন পালনৰত পুখুৰী,মীন পাম,মীন সম্পৰ্কীয় আন্ত:গাঁথনি আদিৰো বিস্তৰ ক্ষতি সাধন কৰে।বানৰ ক্ষতি হোৱাৰ পাছত মীনপালকসকলে কেৱল ভাগ্যক ধিয়াই হাত সাবটি বহি থকাটো মুঠেই সমীচীন নহ’ব।পৰাপক্ষত বানৰ সম্ভাৱনা থকা অঞ্চল আৰু বানপীড়িত অঞ্চলৰ মীনপালকে আগতীয়াকৈ কিছু সৰ্তকামুলক ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা দৰকাৰ।এনে অঞ্চলৰ মীনপালকে বান অহাৰ আগেয়ে পুখুৰীৰ পাৰত বানৰ উচ্চতম সীমাতকৈ দুফুট ওখকৈ বাঁহৰ বানা বা নাইলনৰ আঁঠুৱা জাল পুখুৰীটো ঘেৰি মজবুতকৈ স্থাপন কৰিব লাগে।পানী মেটেকা আদি জলজ অপতৃণ বা আন জাবৰ-জোঁথৰ আদিয়ে পুখুৰীৰ পাৰটো বা পাৰত স্থাপন কৰা বানা বা চাৰিসীমা আবৃত জালক ক্ষতি কৰিব নোৱাৰকৈ পুখুৰীটোৰ পাৰৰ পৰা ১০-১২ ফুট আঁতৰত মজবুত খুটিৰ ওপৰত বাঁহ বান্ধি দিব লাগে যাতে পানীৰ উচ্চতা অনুযায়ী ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰি এই সমস্যাটো মোকাবিলা কৰিব পাৰি।উল্লেখযোগ্য যে বানেক্ষতি কৰাৰ পাছতো নকৈ মীনপালন কৰিব পাৰি।এই কৌশল বা প্ৰযুক্তিৰ প্ৰতি বানাক্ৰান্ত অঞ্চলৰ মীনপালকসকলে গুৰুত্ব আৰোপ কৰা উচিত।পানী শুকোৱাৰ পাছত আগষ্ট/ছেপ্টেম্বৰ মাহ মানৰ পৰা মাৰ্চ/এপ্ৰিললৈ ন উদ্যমৰে সংমিশ্ৰিত মীনপালন কৰি ইতিমধ্যে হোৱা ক্ষতি কিছু জোৰা মাৰিব পাৰি।
জলমগ্ন পানী ক্ৰমাৎ শুকোৱাৰ লগে লগে অতি সাৱধানেৰে পুখুৰীৰ ভগা বা আন ক্ষতি হোৱা অংশসমুহ মেৰামতি কৰি ল’ব লাগে।তাৰ পাছত পুখুৰীটোত জমা হোৱা বিভিন্ন জলজ অপতৃণ যেনে মেটেকা,এৰালি,ডল ঘাঁহ,পুনি,ভেট,পদুম আদি আঁতৰাব লাগে।অপতৃণ নিৰ্মুল কৰিবলৈ পৰাপক্ষত কায়িক শ্ৰম কৰা উচিত।যদিও ৰাসায়নিক ঔষধ প্ৰয়োগেৰে অপতৃণ নিৰ্মুল কৰিব পাৰি তথাপি পৰাপক্ষত ৰাসায়নিক ঔষধ ব্যৱহাৰ কৰা উচিত নহয়।পুখুৰীটো অপতৃণমুক্ত হোৱাৰ পাছত বানৰ সময়ত সোমোৱা বিভিন্ন অবাঞ্জিত মাছ যেনে শল,বৰালি,গৰৈ,চেং,কাৱৈ আদি উঠাই পেলোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে।পুখুৰীত পালন কৰা সংগত প্ৰজাতিৰ মাছসমুহৰ বাদে আন সকলো মাছ মীনপালনৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত অবাঞ্জিত মাছ।ঘন টনা জালেৰে এই সমুহ উঠাই পেলোৱাটোৱেই উত্তম।এই মাছসমুহ তলৰ বোকা আদিত সোমাই থাকিব পাৰে সেয়েহে কেইবাবাৰো জাল মাৰি এই সমুহ উঠাই পেলোৱাটো শ্ৰেয়।ৰাসায়নিক দ্ৰব্যৰ ভিতৰত ব্লিছিং পাউদাৰ প্ৰয়োগ কৰি অবাঞ্জিত মাছসমুহ অনায়াসে মাৰিব পাৰি।এনেদৰে মৰা মাছ খোৱাৰ বাবেও অতি উপযোগী।প্ৰতি হেক্টৰ জলকালিৰ ২৫০-৩০০ কেজি ব্লিছিং পাউদাৰ ভালদৰে প্ৰয়োগ কৰি ঘোদালি দিলে ৪-৫ ঘণ্টাৰ ভিতৰত মাছবোৰ মৰি ওপঙি থাকিব।আধামৰা মাছবোৰো পানীৰ ঊৰ্ধ্বস্তৰলৈ ওলাই আহে।তেতিয়া সকলোখিনি মাছ ধৰিব পেলাব পাৰি।যদিও ব্লিছিং পাউদাৰ প্ৰয়োগ কৰি মৰা মাছ ভক্ষণৰ উপযোগী তথাপি পুখুৰীটোত বিষক্ৰিয়া ৭-১০ দিনমানলৈ থাকে।এই সময়ছোৱাত যাতে নতুনকৈ কোনো মাছ পোনা মেলা নহয় তাৰ প্ৰতি নজৰ ৰাখিব লাগিব।
মীনপালক সকলে মনত ৰখা উচিত-
পুখুৰীত ১০-১৫ ছে:মি: গঢ় দৈৰ্ঘ্য আৰু ২০-২৫ গ্ৰাম গঢ় ওজনৰ পোনাহে মেলিব লাগে/আগষ্ট/ছেপ্টেম্বৰ মাহত এই জোখৰ পোনা পোৱাৰ অসুবিধাজনক নহয়।পোনা বিঘাই প্ৰতি ৮০০ টা হিচাপত দিব।দৰকাৰ হ’লে হিচাপটো কমাই দিব কিন্তু নবঢ়াব।পৰাপক্ষত বানপানীৰ পাছৰ পালনত বাহু মাছৰ পোনা নেমেলিব।এই ক্ষেত্ৰত ছিলভাৰ কাৰ্প (৩০ শতাংশ);গ্ৰাছ কাৰ্প (২০ শতাংশ);ৰৌ (১০ শতাংশ);মিৰিকা (২০ শতাংশ)আৰু কমন কাৰ্প (১৫ শতাংশ)পোনা মেলিব।বাহু মেলিব খুজিলে হিচাপটো বেলেগ হ’ব।তেতিয়া বাহু (১৫ শতাংশ);ৰৌ (১৫ শতাংশ);কমন কাৰ্প (১০ শতাংশ)ছিলভাৰ কাৰ্প (২৫ শতাংশ);মিৰিকা (২৫ শতাংশ) আৰু গ্ৰাছ কাৰ্প (১০ শতাংশ)মেলিব পাৰে।