শালগম এবিধ শীতকালীন শস্য। যদিও বৰষুণৰ কমি অহাৰ লগে লগে আগষ্ট-ছেপ্তম্বৰৰ সময়ছোৱাত কৃষকসকলে এই খেতি কৰিব পাৰে। অসমৰ গ্ৰাম্য কৃষকসকলে সাধাৰণতে মূলা-লাইৰ খেতি বেছি কৰে এই সময়ছোৱাত। মূলা-লাইৰ সলনি শালগামৰ খেতিৰ পৰা অধিক লাভৱান হ’ব পাৰিব কৃষকসকল। কাৰণ শালগামৰ দাম আৰু চাহিদা বৰ্তমান সময়ত অধিক।

শালগোমৰ বাবে মাটি :

পানী জমা নোহোৱা সাৰু বালিচহীয়া মাটি শাল গোম খেতিৰ উপযোগী। অৱশ্যে ভয়ামতকৈ পাহাৰীয়া অঞ্চলত শালগমৰ উৎপাদন তুলনামূলকভা বেছি হয় বুলি কয় বিশেষজ্ঞসকলে।

শালগমৰ খেতিৰ বাবে পথাৰ প্ৰস্তুতি :

মূলা-লাই, আলু তলী আদিৰ দৰেই পথাৰখন চহাই-মৈয়াই সমান কৰি ল’ব লাগে। ইয়াক দুইধৰণে কৰিব পাৰে- এক পথাৰখনত সিঁচি দি, দুই শাৰী শাৰীকৈ ৰুব পাৰে। শাৰীকৈ ৰুলে সাৰ-পানী যোগান ধৰিবলৈ সুবিধা হয়।

শালগামৰ উন্নত জাত :

Red-৪ :  এই জাতটো অতি সোনকালে সাজু হ’ব। ৰঙা জাতটো বেছিকৈ শৰৎকালত ৰোপণ কৰা হয়। ৬০ দিনত এই জাতৰ শালগম খাব পৰা হয়।

White-4  :  বাৰিষাৰ সময়ত বেছিকৈ ৰোপণ কৰা হয়। ইয়াক সোনকালে প্ৰস্তুত কৰা হয় আৰু ৰং বৰফৰ দৰে বগা হয়। ৫০-৫৫ দিনত বজাৰলৈ উলিয়াব পৰা হয়।

বেঙুনীয়া টপ - আলুৰ আকাৰ ডাঙৰ। ই অধিক উৎপাদন দিয়ে।

পুছা-স্বৰ্ণিমা - এই জাতৰ আলু ঘূৰণীয়া, মধ্যমীয়া আকাৰৰ, মসৃণ আৰু পাতল হালধীয়া ৰঙৰ। ৬৫-৭০ দিনত সাজু হয়।

পুছা-চন্দ্ৰিমা - এই জাত ৫৫-৬০ দিনত সাজু হয়। ই অধিক উৎপাদন দিয়ে। উৎপাদন ২০০-২৫০ ঘন. প্ৰতি হেক্টৰত দিয়ে। শীতকালৰ বাবে একেবাৰে উপযুক্ত।

পুছা-কাঞ্চন - এই জাতটো ৰেড এছিয়াটিক জাত আৰু গোল্ডেন-ৱালৰ সংমিশ্ৰণেৰে প্ৰস্তুত কৰা হৈছে।  ই এটা আগতীয়া জাত যি সোনকালে সাজু হয়। আলুবোৰ মিঠা আৰু সুগন্ধিযুক্ত।

পুছা-স্বতী - এই জাতটোও আগতীয়া। আগষ্ট-ছেপ্টেম্বৰ মাহত বীজ সিঁচা হয়। শিপাবোৰ পথাৰত বহু সময় ধৰি ৰাখিব পাৰি। আলুবোৰ চিকচিকিয়া আৰু বগা। ৪০-৪৫ দিনত খাব পৰা হৈ পৰে।

লগতে পঢ়ক- 

বানে মৰা খেতিডৰাত তিল খেতি কৰি উভতাই আনক আপোনাৰ ধন

গোবৰ আৰু সাৰ ব্যৱহাৰ :

টাৰ্নিপ শস্যৰ বাবে গৰুৰ গোবৰ উপযোগী। ৰাসায়নিক সাৰো বিশেষজ্ঞৰ পৰা পৰামৰ্শ লৈ প্ৰয়োগ কৰিব পাৰে।

শালগামৰ গছত পানী দিয়া :

বীজ সিঁচাৰ সময়ত পথাৰত আৰ্দ্ৰতা থাকিব লাগিব। বীজ সিঁচাৰ পৰা ১৫-১৮ দিনৰ পিছত প্ৰথমে পানী দিব লাগে। তাৰ পাছতে দুই তিনিদিনৰ মূৰে মূৰে পথাৰখনত নিয়মিত পানী যোগান ধৰিলে শালগমবোৰ সেউজীয়া হৈ লহপহকৈ বাঢ়ি আহে।

অপতৃণ নিয়ন্ত্ৰণ :

শালগমবোৰ সিঁচাৰ পাছতে ডাঙৰ হৈ আহোতে বেছি ঘন হ’লে দুৰ্বল যেন দেখা পুলিবোৰ উভালি পেলাব লাগে। লগতে শালগমৰ লগত বাঢ়ি অহা অপতৃণবোৰ। পাৰিলে শালগোমৰ খুঁচৰি দিব লাগে।

শীতকালত টাৰ্নিপৰ শস্য অপতৃণ হৈ পৰে। এইবোৰৰ বাবে শৰীৰৰ কাম কৰাটো প্ৰয়োজনীয়। শিপা বৃদ্ধি হোৱাৰ আগতে পাতল মাটি প্ৰয়োগ কৰিব লাগে যাতে শিপাবোৰ সঠিকভাৱে গঢ় লৈ উঠে আৰু মাটি গজাৰ পিছত দ্বিতীয় মাত্ৰা ইউৰিয়া যোগ কৰিব লাগে।

টাৰ্নিপ গছক কেনেকৈ ৰোগৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰি :

শালগমত বৰ বেছি পোকে আক্ৰমণ নকৰে। কেতিয়াবা  শালগমত এফিড আৰু পাত কটা কৃমিৰ দৰে পোক দেখা যায়। দুয়োটাৰে বাবে মেটাচিষ্টেম বা মালাথিয়ন ২ মিলিলিটাৰ এক লিটাৰ পানীত ঔষধ মিহলাই ছটিয়াই দিলেই হ আক্ৰমণৰ সৃষ্টি নহয়। পাত আৰু শিপা ধুই ঔষধ খোৱাৰ ১০-১২ দিনৰ পিছত ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে।

চপোৱা :

পাত হিচাপে খাবৰ বাবে শালগোমবোৰ ২০-২৫ দিনত চপাব পৰা হয় আৰু শালগম আলুৰ আকাৰ ডাঙৰ হ’লে খান্দি উলিওৱা হয়।

উত্‍পাদন :

শালগম প্ৰতি হেক্টৰত ৫০০-৬০০ কুইণ্টল সহজে উৎপাদন কৰিব পৰা যায়।

লগতে পঢ়ক- 

বানে মৰা বা আগতীয়া ধান চপোৱা পথাৰখনত নাইবা কঠিয়ানীতলী ডৰাত