লাভজনক পটল খেতি, বিভিন্ন ৰোগ আৰু ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ-

এবছৰত প্ৰতি হেক্টৰত পটলৰ  উৎপাদন ৮০ ৰ পৰা ১০০ কুইন্টল। অৱশ্যে কিছু পৰিমাণে ই নিৰ্ভৰ কৰে খেতিৰ পদ্ধতিৰ ওপৰত। যদি গছৰ সঠিক যত্ন লোৱা হয়, উৎপাদন প্ৰায় ৪ বছৰৰ বাবে প্ৰতি হেক্টৰত ১৫০ ৰ পৰা ১৯০ কুইণ্টল হাৰত উপলব্ধ। পটল ভাৰতত এটা অতি জনপ্ৰিয় পাচলি। বৰ্তমান, কৃষকসকলে পটল খেতি কৰি যথেষ্ট লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে, আপুনিও যদি সঠিকভাৱে পটল খেতি কৰে তেন্তে সহজে এই খেতিৰ জৰিয়তে লাখ টকা উপাৰ্জন কৰিব পাৰে-

সাধাৰণতে, গোটেই বছৰজুৰি পটলৰ খেতি কৰা হয়। অসম, বিহাৰ, পশ্চিম বংগ, পূৱ উত্তৰ প্ৰদেশত খেতি এই খেতি কৰাৰ লগতে ৰাজস্থান, মধ্য প্ৰদেশ, গুজৰাট, মহাৰাষ্ট্ৰতো পটলৰ খেতি বহুলভাৱে কৰা হয়। পটলত প্ৰচুৰ পৰিমাণৰ ভিটামিন পোৱা যায়। ইয়াৰ চাহিদাও বজাৰত বেছি। গতিকে পটলৰ খেতি কেনেকৈ কৰিব লাগে সেই সম্পৰ্কে কিছু কথা আলোচনা কৰো আহক-

গৰম আৰু আৰ্দ্ৰ জলবায়ু থকা এলেকাত পটল খেতি ভাল হয়। উপযুক্ত নিষ্কাশন থকা বালিময় মাটি  ইয়াৰ বাবে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ বুলি গণ্য কৰা হয় কিয়নো ইয়াৰ লতাবোৰে পানীৰ স্থবিৰতা সহ্য নকৰে। সেয়েহে, ইয়াক উচ্চতাত খেতি কৰিব লাগে, য'ত সঠিক নিষ্কাশন প্ৰণালী আছে। বৰষুণৰ বতৰত, সমস্যাটো অধিক সচৰাচৰ হয়। ইয়াৰ মুখ্য কাৰণ হৈছে বায়ুমণ্ডলৰ উচ্চ আৰ্দ্ৰতা।

ফাইটোফথোৰা মেলনিছ পটলৰ ফল, পাত আৰু শিপাৰ এই ৰোগ হয় (ট্ৰাইকোচেন্থেছ ডায়িকা, যি দেশৰ সকলো মুখ্য পট্টাল খেতি কৰা এলেকাত ব্যাপকভাৱে হয়)। এই ৰোগৰ তীব্ৰতা প্ৰায় সকলো পটল উৎপাদক এলেকাত দেখা যায়। এই বেমাৰক লৈ কৃষকসকল আজিকালি আটাইতকৈ চিন্তিত। বৰষুণৰ বাবে, কৃষকসকলে এই সময়ছোৱাত আটাইতকৈ বেছি লোকচানৰ সন্মুখীন হৈছে। কেন্দ্ৰীয় কৃষি বিশ্ববিদ্যালয়ৰ বিজ্ঞানীসকলে লগতে কয় যে এই ঋতুত, বেছিভাগ কৃষকে পটল খেতি ধ্বংস হোৱাৰ পৰা কেনেদৰে সুৰক্ষিত কৰিব পাৰি তাৰ বাবে আহ্বান জনায়।

এই ঋতুত, পথাৰত অত্যাধিক আৰ্দ্ৰতাৰ বাবে, বিভিন্ন ৰোগ হয়। উপায়হীন হৈ কৃষকসকলে পশুবোৰক পাচলি খুৱাবলৈ বাধ্য হয়। প্ৰতিদিনে হাজাৰ হাজাৰ টকাৰ শস্য ধ্বংস হয়। পথাৰত থিয় হৈ থকা শস্যত এই ৰোগ দেখা যায়, ইয়াৰ বাহিৰেও, ফল ফাটিলেহে ৰোগ টো দেখা যায়। পটলত তিতা ডাঠ দাগ সৃষ্টি হয়, এই দাগবোৰ বাঢ়ি যায় আৰু ফলবোৰ পচি যায় আৰু মাটিত লাগি থকা এই পচা ফলটো অধিক ৰোগগ্ৰস্ত হয়। পচা ফলৰ ওপৰত কপাহৰ দৰে ভেঁকুৰ দেখা যায়।

আৰ্দ্ৰতাৰ পৰা সুৰক্ষা প্ৰদান

পটলৰ এই ৰোগ নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈলফলবোৰ মাটিৰ সংস্পৰ্শলৈ আহিবলৈ দিব নালাগে। ইয়াৰ বাবে খড় মাটিত বিয়পাই দিব লাগে। এই ৰোগৰ পৰা পাত্ৰটো সুৰক্ষিত কৰিবলৈ ৰাসায়নিক ঔষধ ব্যৱহাৰ কৰিব। ৰিডোমেল আৰু মেঙ্কোজেব মিহলি কৰা ভেঁকুৰনাশক স্প্ৰে কৰক, যেনে প্ৰতি লিটাৰ পানীত 2 গ্ৰাম মিহলি কৰা ৰিডমাইল গল্ড আৰু এই দ্ৰৱণেৰে পাত্ৰটোৰ চাৰিওফালে মাটি তিয়াই ৰাখক। এই ঔষধ ছটিয়াই দিয়াৰ ১০ দিন পিছত ফলসংগ্ৰহ কৰিব লাগে।

ঔষধ ছটিয়াই দিয়াৰ আগতে সকলো শস্য চপোৱা উচিত। বতৰৰ পূৰ্বানুমানৰ পিছত ঔষধ ছটিয়াই দিয়াৰ কাৰ্যসূচী নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগে, কিয়নো ঔষধ ছটিয়াই দিয়াৰ লগে লগে বৰষুণ হ'লে কৃষকসকলে সুবিধা নাপায়। কৃষকসকলে সাৱধানে স্প্ৰে কৰিব লাগে আৰু তেওঁলোকৰ শস্য সংৰক্ষণ কৰিব লাগে।

লগতে পঢ়ক-Ladies Finger: ভেণ্ডি খেতি আৰু ইয়াৰ পৰিচৰ্যা!