জি.আই. টেগ লাভ কৰা ৫ বিধ ভাৰতীয় জলকীয়া-

ভাৰতীয়সকলে ঐতিহাসিকভাৱে মচলাযুক্ত খাদ্যৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ ব্যতিক্ৰমী সহনশীলতাৰ বাবে গৌৰৱান্বিত হৈছে।  ভাৰতীয় ৰন্ধনপ্ৰণালীৰ মচলাযুক্ত অংশ নিঃসন্দেহে সৰ্বশ্ৰেষ্ঠ, ইয়াৰ জলকীয়াৰ প্ৰাচুৰ্যৰ বাবে।

চিলিজ, যাক অসংখ্য ভাৰতীয় ভাষাত 'মিৰ্চি' বুলিও জনা যায়, হৈছে এক দক্ষিণ আমেৰিকাৰ ফল যাক প্ৰথমতে মেক্সিকোত প্ৰায় ৩৫০০ খ্ৰীষ্টপূৰ্বত খেতি কৰা হৈছিল। ১৪৯৩ চনত আমেৰিকাৰ উপনিবেশ স্থাপনৰ পিছত অৱশেষত পৃথিৱীৰ বাকী অংশলৈ যোৱা বহুতো সামগ্ৰীৰ ভিতৰত এইটো এটা বুলি দাবী কৰা হৈছিল।

প্ৰায় ৪০০ বছৰ আগতে, পৰ্তুগীজ ব্যৱসায়ীসকলে ভাৰত আৰু উপমহাদেশৰ আন অসংখ্য ৰাষ্ট্ৰলৈ জলকীয়াৰ পৰিচয় দিছিল।  পূৰ্বতে ভাৰতীয় ৰেচিপিবোৰে স্হানীয় ক’লা জালুক ব্যৱহাৰ কৰিছিল। ভাস্কো দা গামাৰ গোৱাৰ সমুদ্ৰ তীৰৰ মাজেৰে ভাৰতলৈ ষোড়শ শতিকাৰ অভিযানৰ ফলস্বৰূপে এই অঞ্চলত জনকীয়াৰ পৰিচয় হয় আৰু তাৰ পিছত দক্ষিণ ভাৰতৰ বাকী অংশলৈ।

গতিকে আজিৰ এই প্ৰবন্ধটোত বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ জলকীয়াৰ বিষয়ে আলোচনা কৰিম-

ভোট জলকীয়া (Bhoot Jolokia)

উত্তৰ-পূব ভাৰতত এই প্ৰকাৰৰ জলকীয়াৰ খেতি বহুলভাৱে কৰা হয়। গিনিজ ৱৰ্ল্ড ৰেকৰ্ডছে ইয়াক ২০০৭ চনত বিশ্বৰ আটাইতকৈ জ্বাৰ থকা জলকীয়া জালুক বুলি অভিহিত কৰিছিল। স্কোভিল হিট ইউনিট হৈছে জলকীয়াৰ তাপৰ জোখ  আৰু ভোট জলকীয়াত প্ৰায় এক নিযুত এছ.এইচ.ইউ. আছে!

খোলা জলকীয়া (Khola Chilli)

পৰ্তুগীজসকলে গোৱাৰ উপকূললৈ উৎকৃষ্ট ৰন্ধন সংমিশ্ৰণৰ প্ৰতিশ্ৰুতি আনিছিল। এই উজ্জ্বল ৰঙা জলকীয়াটো গোৱাৰ কানাকোনাৰ শিলৰ ঢালত খেতি কৰা হয় আৰু ইয়াৰ সোৱাদ আৰু আহাৰত ৰং যোগ দিয়াৰ সামৰ্থ্যৰ বাবে স্বীকৃত।

ইয়াক প্ৰায় প্ৰতিটো পৰম্পৰাগত গোৱান আহাৰত ব্যৱহাৰ কৰা হয়  আৰু ই বিশেষকৈ আমৰ আচাৰ আৰু ৰঙা জলকীয়া চছৰ দৰে হস্তনিৰ্মিত মছলাত এক মৌলিক উপাদান হিচাপে সুপৰিচিত। বিখ্যাত ৰেচিডো পেষ্ট নিৰ্মাণ কৰিবলৈ খোলা জলকীয়া ব্যৱহাৰ কৰা হয় ।

গুন্টুৰ জলকীয়া (Guntur Chilli)

অন্ধ্ৰ ৰন্ধনপ্ৰণালীৰ গৌৰৱ আৰু আনন্দ, গুন্টুৰ জলকীয়া, ইয়াৰ মচলাআৰু সোৱাদৰ বাবে বিখ্যাত আন এক প্ৰকাৰ। যদিও ইয়াক বেছিভাগ গুন্টুৰত খেতি কৰা হয়, মধ্য প্ৰদেশত এই জলকীয়াৰ কেইবাটাও তাৰতম্য উৎপন্ন হৈছে। অৱশ্যে, অন্ধ্ৰৰ ৰন্ধনপ্ৰণালীত গুন্টুৰ জলকীয়াৰ ব্যাপক ব্যৱহাৰ অনস্বীকাৰ্য্য।

ই হৈছে ভাৰতৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় জলকীয়া প্ৰকাৰৰ এটা, যি দেশৰ মুঠ জলকীয়া ৰপ্তানিৰ প্ৰায় ৩০%।

বায়াদাগী জলকীয়া (Byadagi Chilli)

আন এক দক্ষিণ ভাৰতীয় খাদ্য সম্পদ, কৰ্ণাটকৰ বায়াদাগী জলকীয়া । এইটো উদুপি ৰন্ধনপ্ৰণালীৰ এটা মুখ্য অংশ আৰু কৰ্ণাটকৰ হাভেৰী জিলাৰ বাইদাগী চহৰৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা হৈছে।

কান্তাৰী জলকীয়া (Bird Eye Chilli)

উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ কিছু অংশত উৎপন্ন হোৱা এই সামান্য প্ৰকাৰৰ চিলিয়ে এক গুৰুত্বপূৰ্ণ মচলাযুক্ত পাঞ্চ প্ৰদান কৰে, যাৰ ফলত ই ভাৰতৰ কেইটামান মচলাযুক্ত জলকীয়াৰ প্ৰকাৰৰ ভিতৰত এটা হৈ পৰে। দক্ষিণ-পূব এছিয়াৰ অন্যান্য অঞ্চলত, এই জলকীয়াক থাই জলকীয়া বুলি কোৱা হয়  আৰু ইয়াক কেৱল ৰন্ধা-বঢ়াত ব্যৱহাৰ কৰা নহয়, পাপী আচাৰ আৰু চাটনি প্ৰস্তুত কৰাতো ব্যৱহাৰ কৰা হয়।

মছলাৰ প্ৰতি ভাৰতৰ আগ্ৰহে ইয়াক বিশ্বৰ অন্যতম আগশাৰীৰ উৎপাদক আৰু শুকান, কেঁচা আৰু গুৰি কৰা জলকীয়াৰ ৰপ্তানিকৰ্তা কৰি তুলিছে। অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ হৈছে ভাৰতত জলকীয়াৰ মুখ্য উৎস, যি বিশ্বব্যাপী উৎপাদনৰ ২৫% হয়, তাৰ পিছত আছে মহাৰাষ্ট্ৰ, কৰ্ণাটক, গুজৰাট আৰু তামিলনাডু।

লগতে পঢ়ক-আদা খেতিৰ অনিষ্টকাৰী কীট-পতঙ্গ আৰু ইয়াৰ প্ৰতিকাৰ